خرید کراتین

خرید کراتین

خرید کراتین

خرید کراتین

اندازه‌های ایده آل عضلات کدامند؟ قسمت آخر

fivestararmsabig
ریوز در کتابش بنام «بدن کلاسیک» می‌نویسد که فرمول او برای نسبت‌های ایده‌آل از این قرار است:
نسبت عضله به استخوان:
اندازه‌ی بازو = ۲۵۲% اندازه‌ی مچ دست
اندازه‌ی عضله‌ی ساق پا = ۱۹۲% اندازه‌ی مچ پا
اندازه‌ی گردن = ۷۹% اندازه‌ی سر
اندازه‌ی سینه = ۱۴۸% اندازه‌ی لگن
اندازه‌ی دور کمر = ۸۶% اندازه‌ی لگن
اندازه‌ی ران = ۱۷۵% اندازه‌ی زانو
استیو مک رابرت، در کتابش به نام «نیرو عضلانی»، فرمول قدیمی جان مک کالوم برای اندازه‌های چالش برانگیز اما واقع بینانه (برای بدنسازانی که براحتی عضله نمی‌سازند) منتشر کرد. فرمول او بر اساس اندازه‌ی مچ دست است، و در کتاب «سوپر اسکات» نیز منتشر شده است:
اندازه‌ی واقع بینانه‌ی مک کالوم، که برای بدنسازانی که به سختی عضله‌سازی می‌کنند مناسب است:
۱. ۶.۵ برابر مچ دست، برابر با اندازه‌ی دور سینه
۲. ۸۵٪ دور سینه با دور باسن برابر است
۳. ۷۰٪ دور سینه را برای دور کمر در نظر بگیرید
۴. ۵۳٪ دور سینه برابر با دور ران است
۵. اندازه‌ی دور گردن،۳۷٪ دور سینه است
۶. ۳۶٪ دور سینه برابر با دور بالای بازو است
۷. عضله‌ی ساق پا کمی کمتر از ۳۴٪ است
۸. جلو بازو، ۲۹٪ اندازه‌ی دور سینه است
از نظر من تمام این اندازه‌ها جالب هستند، اما شخصا فکر نمی‌کنم که کاملا درست و بی نقص باشند.
مراقب بعضی از این فرمول‌های اندازه‌های ایده‌آل باشید، زیرا اگر آنها بر اساس استفاده از استروئید و یا بدنسازان حرفه‌ای باشد، ممکن است با تلاش برای دنبال کردن یک هدف که برای یک بدنساز معمولی غیر ممکن است، یا توجه به اندازه‌های فردی که ساختار استخوانی کاملا متفاوتی نسبت به شما دارد، دلسرد شوید.
اندازه‌ها (مخصوصا اندازه‌ی دور بازو) اغلب اغراق آمیز هستند. بعنوان مثال، بازوهای ۵۰ سانتی بسیار کمیاب هستند، و اگر واقعا آنها را در فردی ببینید متوجه می‌شوید که چقدر بزرگ هستند! اما بعضی از مبتدیان و ورزشکاران معمولی تصور می‌کنند که موفقیت در بدنسازی، به معنی داشتن ۱۱۰ کیلو وزن و یک بازوی ۵۰ سانتی است.
حقیقت این است که یک بازوی ۴۲ تا ۴۴ سانتی در یک بدن ۸۰ تان ۸۲ کیلویی با عضلات تفکیک شده، و با تعادل، تناسب، و تقارن عالی، می‌تواند بسیار بزرگتر از آنچه که واقعا هست، بنظر برسد. این، نوعی توهم دیداری است.
برخی از این دستورالعمل‌ها برای نسبت‌های کامل، ایده‌آل‌های کلاسیک یا یونانی هستند، و ممکن است برای برخی از بدنسازان مناسب نباشند. در هر صورت، به یاد داشته باشید که آنها ذهنی هستند، آنها فقط نظر یک شخص دیگر در مورد اندازه‌های ایده‌آل است. به یاد داشته باشید تنها نظری که مهم است، نظر خود شماست. سخت تمرین کنید و منتظر موفقیت باشید.

اندازه‌های ایده آل عضلات کدامند؟ قسمت دوم

بعنوان یکی از مهمترین اساس در اندازه‌ی عضله، من بطور متقارن روی عضلات کار می‌کنم، بنابراین تمام عضلات بطور یکسان پرورش می‌یابند و هیچ گروه عضلانی وجود ندارد که در مقایسه با بقیه، خارج از نسبت باشد. بعنوان مثال، یک سینه‌ی بزرگ با بازوهایی کوچک، احمقانه بنظر می‌رسد، همچنین بازوهایی بزرگ و پاهای کوچک هم غیر متقارن خواهند بود.
من اگرچه بطور منظم خودم را وزن می‌کنم، اما اصرار ندارم که وزن بخصوصی داشته باشم. دلیل اصلی که وزنم را بطور دقیق کنترل می‌کنم این است که در دوره‌ی آف، همیشه مشتاق به افزایش حجم خالص عضلانی هستم، اما قبل از مسابقه، باید در یک دسته‌ی وزنی خاص قرار بگیرم.
من برای سابقات حدود ۱۷۲ سانتی‌متر قد و ۷۸ تا ۸۰ کیلوگرم وزن دارم. این وزن بسیار اشتباه است، زیرا من در مدت سه روز قبل از یک مسابقه، به آسانی ۲ تا ۵ کیلوگرم از وزن آب بدنم را کم می‌کنم. اگر مسابقه در روز شنبه باشد، در دوشنبه‌‌ی بعد از آن معمولا وزن من تا حدود ۸۳ کیلوگرم یا بیشتر بالا می‌رود. در دوره‌ی آف هم وزنم در حدود ۸۸ تا ۹۰ کیلوگرم می‌باشد. چربی بدن من در دوره‌ی آف، معمولا حدود ۹ تا ۱۰ درصد و قبل از مسابقات حدود ۴ درصد است.
به یاد دارم که سال‌ها قبل، دور بازوهایم را اندازه گرفتم. آنها در حالت عادی بدون تمرین ۴۴.۵ سانت و در حالت دم کرده ۴۶ سانت بودند. فکر می‌کنم که شاید الان کمی بزرگتر باشند. دور کمر من هم در بیشتر مدت سال ۷۹ تا ۸۱ سانت است.
اینها برخی از اندازه‌های قد، وزن و چربی بدن در دوره‌ی آف و قبل از مسابقه برای یک بدنساز معمولی است. در فدراسیون‌های حرفه‌ای و آزاد، آن وزنها و اندازه‌ها ممکن است کوچک بنظر بیایند، اما یک بازوی ۴۵ سانتی در بدنی با اندام متناسب، فوق العاده بنظر می‌رسد.
بعنوان مثال استیو ریوز، که بعنوان یکی از متوازن ترین و زیباترین بدنسازان در تمام ادوار شناخته شده است، با استانداردهای امروزی، بزرگ و تنومند نیست.
Steve-Reeves-Body
ریوز اغلب در مورد اندازه‌های ایده آل می‌نوشت، و همیشه برای کامل شدن در این زمینه در حال تلاش بود. یکی از معیارهای او برای نسبت‌های ایده‌آل، داشتن اندازه‌ی دور بازو، عضله‌ی ساق پا و گردن یکسان بود!
اندازه‌های مورد نظر استیو ریوز از این قرارند:
بازوها = ۴۷ سانت
عضله ساق پا = ۴۷ سانت
گردن = ۴۷ سانت
ران ها = ۶۹ سانت
سینه = ۱۳۷ سانت
دور کمر = ۷۶ سانت

اندازه‌های ایده آل عضلات کدامند؟ قسمت اول

بیایید ببینیم که اندازه‌های ایده‌آل برای یک بدنساز معمولی کدام است. اغلب از من پرسیده می‌شود که اندازه‌های بدنم چند است و یا اندازه‌های ایده‌آل برای یک بدنساز یا یک هیکل مردانه‌ی عضلانی چقدر است. باور کنید یا نه، فرمول‌های زیادی برای تعیین این «اندازه‌های ایده آل بدن» وجود دارد. هرچند ممکن است از نظر شما اصلا درست نباشند.
سوال: تام، موضوعی هست که واقعا دوست دارم بدانم، اندازه‌های عضلات بدن شما چقدر است؟ شما بدنی داری که از نظر من ایده آل است و عکس‌های شما، برای من واقعا الهام بخش هستند. من قادرم که در تمرینات وزنه‌ای بتدریج پیشرفت کنم و می‌دانم که در حال عضله سازی هستم، اما هرگز اندازه‌ای بعنوان هدف ندارم، مثلا جلو بازو، سینه، دور کمر، باسن و…
همچنین بنظر می‌رسد که نسبت‌های خاص (مثلا نسبت سینه به دور کمر و شاید نسبت‌های دیگر) نیز مفید هستند. من فکر می‌کنم که اگر دور کمر و باسن من سریعتر از سینه رشد می‌کند، شاید علامت آن باشد که در حال چاق شدن هستم، و این مسئله، اول در دور کمر و باسنم مشخص می‌شود.
اندازه‌هایی که من از خودم دارم اینها هستند: سینه، دور کمر، باسن، جلو بازو، ساعد، ران‌ها و ساق‌ها. متشکرم تام عزیز.
جواب: من شخصا دیگر سایز بدنم را اندازه گیری نمی‌کنم، اگرچه وقتی نوجوان بودم، بطور منظم این کار را می‌کردم! با اینحال من واقعا فکر می‌کنم که این کار، بهترین روش برای پیشرفت است. این اندازه‌ها به شما انعکاسی می‌دهد در مورد اینکه رژیم تمرینی و تغذیه‌تان چقدر موثر است و به شما این امکان را می‌دهد که بفهمید آیا قسمت‌های خاصی از بدنتان از بقیه ضعیف‌تر است یا نه، و آیا دور کمر و باسن‌تان در حال چاق شدن است یا خیر.
اندازه‌ی دور کمر مهم است، زیرا وقتی اندازه‌ی دور کمر شما کم می‌شود، متوجه می‌شوید که چربی کل بدنتان کم شده است. همچنین وقتی دور کمرتان حتی به میزان ناچیزی کاهش می‌یابد، کاملا ظاهر شما را تغییر می‌دهد. حتی اگر عضله نداشته باشید، یک کمر باریک باعث می‌شود که شانه‌هایتان پهن‌تر بنظر برسند. از طرفی چربی شکمی و دور کمر زیاد، خطری برای سلامتی محسوب می‌شود.
در طول این سال‌ها، فرمول‌های مختلف بسیاری برای نسبت‌های ایده‌آل پیشنهاد شده‌اند، اما من خودم هیچگاه یک اندازه‌ی خاص را بعنوان هدفم در نظر نگرفتم. بدنسازی یک ورزش بسیار بصری (دیداری) است، و شما در آن بر اساس ظاهرتان مورد قضاوت قرار می‌گیرید نه بر اساس اندازه‌ی دور بازو و…
من بجای یک اندازه‌ی خاص، همیشه بدنبال یک ظاهر خاص بوده‌ام. بجای داشتن یک اندازه در ذهنم، عکسهای بدنسازانی را که اندامشان را تحسین می‌کردم و دوست داشتم از آنها تقلید کنم، می‌بریدم و نگاه می‌داشتم. من همیشه تصویری از یک بدن ایده‌آل در ذهنم دارم، نه اندازه‌هایی ایده‌آل.

9 نکته مهم در مورد تغذیه ورزشکاران بدنساز

تغذیه برای افرادی که به دنبال پرروش اندام هستند حائز اهمیت است. این که این افراد از چه مواد غذایی تغذیه کنند و چه زمانی این مواد را دریافت کنند بسیار مهم است.


به‌ گزارش ‌ایسنا‌، چند نکته مهم برای تغذیه ورزشکاران پرورش اندام به شرح زیر است:


1. چند وعده در روز باید غذا خورد؟


کسانی که می‌خواهند عضلات خود را پرورش دهند باید به جای سه تا چهار وعده غذای عادی شش وعده غذایی کم حجم‌تر و مفید‌تر داشته باشند. مصرف مواد غذایی با فاصله کمتر باعث می‌شود میزان کربوهیدرات بیشتری در عضلات ذخیره شود.


این سوخت به صورت گلیکوژن در عضلات ذخیره می‌شود و به عضلات کمک می‌کند که سوخت مورد نیاز خود را تامین کنند. خوردن سه تا چهار وعده غذا باعث می‌شود که عضلات بدون سوخت بمانند.


اگر پروتئین مورد نیاز بدن در طول روز به موقع تامین شود، عضلات آمینو اسید لازم برای ترمیم آسیب‌دیدگی‌ها را دارند.


وجود آمینو اسید باعث می‌شود که سیستم ایمنی بدن نیز قوی‌تر شود.


2. تغذیه پاک به چه معناست ؟


تغذیه پاک به معنای مصرف نکردن مواد غذایی است که در رشد عضلات تاثیرگذار نیستند. غذاهای سرخ شده، فست فود و اسنک، غذاهایی هستند که نباید مصرف شوند. غذای پاک به معنای غذایی طبیعی و کم چرب است. ماهی، گوشت قرمز، تخم مرغ، لبنیات کم چرب، سیب زمینی، برنج قهوه‌ای، نان گندم، بلغور و میوه، مواد غذایی پاک هستند. غذاهای پاک ویتامین، فیبر و مواد معدنی بیشتری دارند.


3. آیا می‌توان فست فود مصرف کرد؟


فست فوت غذای پاک محسوب نمی‌شود. با این حال نباید کاملا فست فود را حذف کرد. اگر بدن شما سوخت و ساز بالایی دارد یک وعده از شش وعده غذایی می‌تواند فست فود باشد که البته سعی کنید از استیک بدون سس به عنوان فست فود استفاده کنید. گوشت مرغی که سرخ نشده باشد نیز مناسب است.


4. چرا پروتئین لازم است و چقدر پروتئین باید مصرف کرد؟


وجود پروتئین برای رشد عضلات ضروری است. با تولید آمینو اسید ناشی از پروتئین، حجم عضلات افزایش می یابد. در ابتدا بهتر است به ازای هر کیلو وزن بدن دو گرم پروتئین در روز مصرف کنید و این میزان را تا سه گرم پروتئین در روز برسانید.


5. چربی خوب چیست؟


روغن زیتون، آووکادو و گردو نمونه‌هایی از چربی خوب هستند. این چربی‌ها حاوی نوعی اسید چرب هستند که سلامت قلب را افزایش می‌دهد و از سیستم ایمنی بدن حمایت می‌کند. سیستم ایمنی قوی باعث افزایش رشد عضلات می‌شود. چربی اشباع شده به تولید تستسترون کمک می‌کند. این هورمون به پرورش عضلات کمک می‌کند. با همه اینها بهتر است که این نوع چربی نیز کمتر مصرف شود.


6. فاصله بین خوردن غذا و ورزش باید چقدر باشد؟ بهترین غذا قبل از ورزش چیست؟


غذا خوردن قبل از ورزش برای رشد عضلات مهم است. این کار از پاره شدن بافت‌های عضلانی جلوگیری می‌کند. باید قبل از ورزش یک وعده غذای کامل همراه با مایعات مصرف کرد. در وعده غذایی که دو ساعت قبل از ورزش خورده می‌شود باید نسبت پروتئین به کربو هیدرات یک به دو باشد. این وعده غذایی باید 40 گرم پروتئین و 80 گرم کربو هیدرات باشد. 15 تا 30 دقیقه قبل از ورزش باید 20 گرم پروتئین و 40 گرم کربو هیدرات از میوه‌ها دریافت کرد.


7. چند وقت بعد از ورزش باید غذا خورد و چه غذایی مناسب‌تر است؟


بعد از ورزش باید 20 تا 40 گرم پروتئین و 40 تا 100 گرم کربوهیدرات مصرف کرد. کربو هیدرات باید از غذایی که سریع هضم می‌شود مانند نان سفید و سیب زمینی پخته تامین شود. این وعده غذایی بسیار مهم است. این وعده باید بلافاصله بعد از ورزش خورده شود. یک ساعت بعد از این وعده غذایی باید یک وعده غذایی عادی و کامل مصرف شود.


8. باید چقدر آب نوشید؟ آیا می‌توان قهوه خورد؟ آب رسانی به ترمیم و رشد عضلات کمک می‌کند.


بهتر است در روز هشت لیوان آب مصرف شود. هر زمان که احساس تشنگی کردید کمی بیشتر از میزان که تشنگی را بر طرف می‌کند، آب بنوشید.


می‌توان قهوه نیز مصرف کرد. قهوه منبعی از آنتی اکسیدان است و از سیستم ایمنی بدن حمایت می‌کند و به ریکاوری عضلات کمک می‌کند.


9. آیا می‌توان یک روز برنامه غذایی را نادیده گرفت و باز هم منتظر نتیجه‌ بود؟


این که آیا می‌توان رژیم غذایی را کنار گذاشت و باز هم نتیجه‌ گرفت به نوع بدن بستگی دارد. اگر سوخت وساز بدن سریع باشد می‌توان یک روز در هفته‌ رژیم غذایی را کنار گذاشت. اگر بدن شما سریع چربی ذخیره می‌کند بهتر است از کنار گذاشتن رژیم غذایی اجتناب کنید. بهتر است در وعده‌های غذایی خارج از رژیم زیاده روی نکنید.


انتها‌ی‌ پیا‌م


چگونه بازوهای بزرگی داشته باشیم؟ قسمت آخر

نتیجه این گروه به این شکل بود که هر دو گروه توانستند پیشرفت کنند و بازوهای خود را بزرگ‌تر کنند، اما هیچ گروهی بر دیگری غلبه نکرد. به عبارت دیگر، این مطالعه نشان داد که اضافه کردند تمرین‌های مختص بازو به تمرین‌های روزانه تاثیر معناداری ندارد.


چگونه بازوهای بزرگی داشته باشیم؟


چه چیزهایی یاد گرفتیم؟


یک. تمرین خوب باید به مدت 48 ساعت بر میزان ترکیب‌های پروتئینی در ماهیچه مورد نظر بیفزاید. بنابراین اگر سه جلسه در هفته تمرین می‌کنید، بهتر است برنامه‌های تمرینی کامل (ویژه تمام اندام‌ها) استفاده کنید و سعی نکنید که هر جلسه را به گروهی از عضلات اختصاص دهید. فراموش نکنید که با وزنه سنگین‌تر زدن نمی‌توانید از مزایای تمرینات مرتب بهره ببرید. به بیان بهتر، سعی کنید که فاصله‌‎های تمرینات خود را کوتاه کنید و بیشتر از ماهیچه‌هایتان کار بکشید.


دو. اکثر افراد با حرکات پرس، اسکات و ددلیفت به اهمیت وزنه‌های سنگین در تکرار پایین پی می‌برند. این نوع تمرین در کوتاه مدت می‌تواند بازوهای بزرگتری را بسازد. اما فقط این نیست! اگر با تمرین‌های جلو بازو و پشت بازو سر و کار دارید، سعی کنید که در طول چند هفته فقط وزنه‌های سنگین‌تر بزنید.


سه. فراموش نکنید که نیازی نیست حتما حرکات پشت بازو و جلو بازو را جداگانه کار کنید، به ویژه زمانی که برنامه تمرینیِ شما مختص به بالاتنه است.


چهار. زمان استراحت بدن در بدن‌سازی از اهمیت بالایی برخوردار است؛ شاید شما اهمیت آن را دست کم گرفته‌اید! تمام وزنه برداران در پژوهش اول بین هر ست 90 ثانیه استراحت کردند و همگی به نتایجی عالی دست پیدا کردند. در پژوهش دوم، وزنه برداران بیشتر از دیگران استراحت کردند (سه دقیقه) و البته وزنه‌های سنگین‌تری هم زدند. آن‌ها موفق شدند به بیشترین میزان افزایش دور بازو در طول تمرینات دست پیدا کنند. در پژوهش سوم نیز مدت استراحت بین هر ست تنها 60 ثانیه بود و حتی در زمان افزایش وزنه‌ها، مدت استراحت بیشتر نشد. این گروه نتوانستند نسبت به دیگران موفق‌تر عمل کنند، چرا که استراحت کافی نداشتند.


اما بزرگترین درسی که می‌گیریم چیست؟ قرار نیست داده‌ها بزرگترین درس را مستقیما به ما بیاموزند: «ابتکار» در انجام تمرین‌ها از همه مهم‌تر است. تمامی شرکت‌‎کننده‌‎های این سه پژوهش از برنامه‌های تمرینی استفاده کردند که با برنامه‌های معمول تفاوت داشت. اما فراموش نکنید که ابتکار همه چیز نیست. تمام شرکت‌کنندگان به تعداد تکرار و ست‌ها اهمیت می‌دانند. آن‌ها حرکات را به شیوه‌ای درست انجام می‌دادند و حتی می‌دانستند که سرعت و شدت انجام حرکت را نیز باید کنترل کنند. اگر این موارد را رعایت کنید، رسیدن به بازوهای بزرگ از راه طبیعی دست‌یافتنی خواهد شد.